Niedziela, początek czerwca. Pogoda pochmurna, chwilami kropił deszcz, jednak pojechałam w jedno z moich ulubionych miejsc by odpocząć. Usiadłam tam gdzie zwykle i obserwowałam. Dużo się działo. W pewnym momencie moim oczom ukazała się śliczna rodzinka łabędzi niemych.
Ku mojemu zaskoczeniu zaczęła podpływać do mnie i ... podpłynęła tak blisko, że oniemiałam. Miałam wrażenie, że chciały pochwalić się: "zobacz jaką śliczną rodzinką jesteśmy. Już nas poznałaś jakiś czas temu. Teraz poznaj nas z bliska" :)
Nieruchomo obserwowałam je przez dłuższą chwilę, po czym spróbowałam wystawić obiektyw w ich kierunku. Nie uciekały. Zaczęłam robić zdjęcia. One zajmowały się sobą.
Tak blisko łabędzie z młodymi nigdy nie podpłynęły do mnie .
Niesamowita chwila.
Mówiąc szczerze to na początku troszkę się obawiałam, że mnie zaatakują ... ale nie.
Zapamiętam ten czas na długo.
Piękne ujęcia łabędziej rodziny, ale te maluszki są przeurocze! Pozdrawiam niedzielnie i życzę dobrej nocy ;)
OdpowiedzUsuńNiesamowite spotkanie. :) Rzeczywiście, jakby chciały, byś je lepiej poznała, jakby chciały Cię sobą uradować. Dla mnie to naprawdę magiczne spotkanie, taki dar niebios. :) Cieszę się, że tak coś pięknego Cię spotkało, śliczne zdjęcia, a wspomnienia tak cenne. :) Pozdrawiam cieplutko. :)))
OdpowiedzUsuń